Gimnazjalne Newsy

http://blogiceo.nq.pl/wlaczsie/2014/04/01/gry-planszowe-w-edukacji/#more-819

Na blogu programu „Włącz się”, do którego link podaliśmy wyżej, przeczytaliśmy o korzyściach płynących z zastosowania gier planszowych w edukacji. Okazuje się taką samą ideą kierowała się nasza pani bibliotekarka, która w styczniu tego roku ogłosiła w bibliotece naszego gimnazjum MIESIĄC GIER PLANSZOWYCH. Biblioteka zapełniła się ludźmi, którzy grali w chińczyka, szachy, warcaby, bierki, kości. Usiłowaliśmy także zagrać w grę IPN-u „Kolejka”, chociaż zajęła nam mnóstwo czasu. Jednak najbardziej nieoczekiwane sytuacje nastąpiły, gdy nasza pani rozłożyła przed nami puzzle. Był to zestaw składający się z 1000 kawałków i przedstawiający ślicznego kota. Najpierw podeszliśmy do tego bez specjalnych emocji- „można ułożyć, jak nie będziemy mieli nic innego do roboty w przerwy„. Jednak po pewnym czasie od puzzli nie mogliśmy się oderwać. Układanie bardzo nas wciągnęło i szeregi fanów puzzli zaczęły się powiększać. W bibliotece pojawiało się coraz więcej chętnych do układania. Powoli zaczął wynurzać się wizerunek kota. To jeszcze bardziej zachęciło nas do układania. Zaczęliśmy się nawet martwić, co będzie, jak ułożymy całego kota? I wkrótce kot stanął przed nami jak żywy. Mnóstwo ludzi przychodziło do biblioteki oglądać efekt naszej pracy. Pani bibliotekarka umieściła wizerunek kota w antyramie, która ozdabiała bibliotekę. Ale wcale nie koniec na tym, bo już na drugi dzień pojawiło się w bibliotece pudełko z Titanicem – bagatela 1500 kawałków. Przyniosła je Julia. Prawie, że doszło do przepychanek, bo miejsce dotychczas układających zajęli „nowi”, ale pani bibliotekarka przyniosła kolejny zestaw – wieżę Eiffla. A później szło jak po sznurku: 2 zestawy zabytkowych budowli, Nowy Jork, trzy małpki. Teraz jedna grupa układa kosmos, druga – jesienny krajobraz. Przy puzzlach czujemy się świetnie. Mamy wrażenie, że odstresowują nas od szkolnej czasami ciężkiej rzeczywistości. Zawieramy nowe kontakty koleżeńskie, ciekawie spędzamy przerwy i zastanawiamy się kiedy puzzlomania nas opuści.