Dla tolerancji

Dzisiaj przypada kolejny finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Jednak nastroje i wypowiedzi anty Owsiakowskie  w tym roku bardzo się nasiliły. Zastanawiam się dlaczego? Owszem ja też jestem zdanie, że WOŚP-u nie powinno być, ale dlatego, że to państwo powinno dbać o obywateli i przekazywać takie kwoty na leczenie i sprzęt, aby WOŚP po prostu nie był potrzebny. Jednak ponieważ żyjemy w takim, a nie innym kraju, to inicjatywy tego typu są niezbędne. I jest to bardzo piękne, że nadal są ludzie, którzy myślą o innych i chcą pomagać.Niestety od pewnego czasu obserwuję, niekończące się nagonki na wszelkiego rodzaju inicjatywy pomocowe, charytatywne i świadomościowe.  Problem nie tyczy się tylko WOŚP-u. Dlaczego? Nie potrafię tego zrozumieć. Nie wiem, czy jest to kwestia zazdrości, zawiści czy ludzkiej głupoty. Od dawna nie potrafimy w drugim człowieku dostrzec dobroci i wewnętrznego piękna, ale za, to w każdym kto próbuje zrobić coś dobrego dopatrujemy się oszusta, krętacza, czy złodzieja. Jest to bardzo przykre. Czytam fora internetowe  i włosy mi dęba stają, ponieważ natrafiam na wypowiedzi typu: „jedynym sensownym wytłumaczeniem całej hecy pod nazwą WOSP jest przejęcie kontroli nad małolatami i demoralizacja ich osobowości…” – szok! Jeżeli zachęcanie młodych ludzi do inicjatyw wolontariakich jest demoralizacją, to co nią nie jest? Czego mamy ich uczyć? Moim zdaniem wolontariat jest jedną z najlepszych rzeczy jakich można nauczyć młodego człowieka, ponieważ uczymy go szacunku, empatii i nie przeliczania wszystkiego na pieniądze.  A najbardziej w tej całej zawierusze boli mnie to, że coraz częściej tego typu ignorancję i zawiść obserwuję u Katolików. I to tych Katolików, którzy  bardzo głośno  dają swoje świadectwo wiary. Nie chcę aby mnie tutaj źle zrozumiano. Naprawdę  jestem daleka od stygmatyzacji  Katolików i wrzucania każdego z nich do wspólnego wora, tym bardziej, że sama jestem Katoliczką. Jednak niestety  to właśnie przedstawiciele tej grupy wyznaniowej coraz częściej reagują agresją na akcje charytatywne i pomocowe, a także świadomościowe czy równościowe. A to przecież przede wszystkim ta grupa powinna kierować się empatią, współczuciem i miłosierdziem.  Czasami słucham swoich braci w wierze i jest mi bardzo przykro,  gdyż odnoszę wrażenie, że  czytamy dwie różne Biblie. Bardzo chciała bym abyśmy my Katolicy, na nowo zastanowili się nad tym, co jest podstawą i sensem naszej wiary, bo na dzień dzisiejszy przypomina mi ona cytat z wiersz księdza Jana Twardowskiego : „broniłem tak gorliwie Boga że trzepnąłem w mordę człowieka”… (Twardowski J.: Skrupuły pustelnika). A chyba nie taką miłość do Boga miał na myśli Jezus tworząc przykazanie miłości, przyjmując zaproszenie od celnika Mateusza, czy wybaczając grzechy Marii Magdalenie…