Pierwsze informacje dotyczące remontu parkietu w naszej sali gimnastycznej zamieściłem prawie miesiąc temu, 30 czerwca. Od tamtego dnia panowie z ekipy remontowej ostro pracują a ja raz na tydzień dokumentuję przebieg ich działań. Na zakończenie kolejnego tygodnia, prace dotarły do etapu cyklinowania, po którym parkiet wygląda tak
Cyklinowanie, to chyba najbardziej uciążliwa czynność dla wykonawcy oraz dla naszych pań woźnych. Niby technika poszła do przodu i dzisiejszy sprzęt jest bezpyłowy, ale wszystkiego odkurzacze nie są w stanie wciągnąć. Uciążliwy pył dociera wszędzie i osadza się na wszystkich możliwych powierzchniach.
Ślady moich butów zostawione na balkonie oddają w pełni obraz tego o czym piszę.
Nasze szkolne służby porządkowe robią co mogą, żeby dokuczliwy pył zatrzymać w segmencie z salą gimnastyczną. Ich pomysłowość budzi podziw i jest bardzo skuteczna.
Mam nadzieję, że poznajecie to miejsce. Jest to oczywiście wyjście z balkonu w kierunku pracowni p. Wojtka Trybulskiego. Tak na marginesie, to i on powinien zabiegać o remont parkietu.
Najpierw jednak my. Domagaliśmy się remontu od kilku już lat i w końcu doczekaliśmy się. Prace konsekwentnie zmierzają ku końcowi. Po powrocie do szkoły nie poznacie naszej sali. Moje cotygodniowe relacje podyktowane są troską o wasze zdrowie. Chodzi o to, żebyście nie przeżyli szoku. Przyzwyczajajcie oczy do nowego widoku.
Korciło mnie, żeby zajrzeć do tego tajemniczego wiadra, ale świadomość tego, że mogłem zostawić ślady podobne do tych na balkonie skutecznie mnie odwiodła od tego zamiaru. A jak sobie pomyślałem, że któraś pani woźna za karę wyciągnęłaby spod drzwi swoją autorską uszczelkę i przeciągnęłaby mi nią po grzbiecie, to grzecznie i dyskretnie opuściłem szkołę bocznym wyjściem 
Piotr Nizioł
Chyba tylko jakiś chłopak zdecydował się na taki krok. Rozmawialiśmy później w gronie nauczycieli WF, że chyba niefortunny był dobór klas na to spotkanie. No nic. Było, minęło… Próbowałem zachęcić do zaangażowania się w wolontariat obiecując udział w ciekawych imprezach sportowych organizowanych w naszym mieście, których nie brakuje. Mamy wszak przedstawicieli w w najwyższych klasach rozgrywkowych w różnych grach zespołowych. W Ekstraklasie Piłki Ręcznej Kobiet gra MKS Selgros, w Tauron Basket Lidze mamy Pszczółkę AZS UMCS i MKS Start, w Ekstraklasie Kobiet w tenisie stołowym występuje AZS UMCS Optima a w Ekstralidze Rugby – Budowlani. Do tego zacnego grona dołączył w miniony piątek Górnik Łęczna, który jak z pewnością wiecie gra w piłkarskiej Lotto Ekstraklasie. Piszę „dołączył”, gdyż Łęcznianie z uwagi na brak homologacji swojego stadionu do rozgrywek będą swoje mecze w charakterze gospodarza rozgrywać na „Arenie Lublin”. Kibicom z Łęcznej i fanom Motoru taka sytuacja nie bardzo się podoba. Jedni na znak protestu zapowiedzieli bojkot rozgrywek w Lublinie, drudzy rozwieszają gdzie mogą transparenty z oznakami niezadowolenia z takiego rozwiązania. Prawda jest jednak taka, że do Łęcznej na mecze Górnika jeździła spora grupa kibiców z Lublina i z całego województwa. Teraz jest szansa, że na „Arenę” przyjedzie ich znacznie więcej niż do Łęcznej, zwłaszcza jak przyjedzie Pazdan z Legią 
Chciałem poinformować, że podczas pierwszego meczu Górnika z Lechią Gdańsk na „Arenie” w charakterze wolontariuszek wystąpiły dwie moje uczennice z I BL: Edyta Bielak i Angelika Stępień. Ziściło się zatem to co zapowiadałem. Już nie tylko jest potrzeba obstawiania trasy PZU Maratonu Lubelskiego czy kolejnych „Dych do Maratonu”. Wkrótce rozpoczną się rozgrywki z udziałem innych lubelskich drużyn. Okazji do uczestnictwa w interesującym wydarzeniu sportowym z pewnością nie zabraknie. Jeszcze raz zachęcam do przemyślenia sprawy zaangażowania się w tę formę działalności społecznej. Jak to zrobić (?) możecie przypomnieć sobie wracając do wpisu z 17 maja bieżącego roku
