ggg
Reply
Najczęstsze wątpliwości językowe Polaków
WIOSENNY SEZON PRZEBIERANIA SIĘ ROZPOCZĘTY!
PRZYPOMINAM, CO MOŻNA WZUWAĆ, CO WKŁADAĆ, CO NAKŁADAĆ, CO ZAKŁADAĆ, A KOGO UBIERAĆ:
WZUWAMY: buty, trzewiki, sandały, kapcie, pantofle, bambosze, drewniaki, chodaki, klapki;
WKŁADAMY: buty, kapcie, drewniaki i wszystko to, co wzuwaliśmy, a ponadto: kapelusz, czapkę, rękawiczki, kurtkę, płaszcz, marynarkę, garnitur, garsonkę, sukienkę, sweter, bluzkę, koszulę, podkoszulek, koszulkę, rajstopy, pończochy, spódnicę, spodnie, okulary;
NAKŁADAMY: szlafrok i podomkę, fartuch; nakrycia głowy, które wkładaliśmy: czapkę i kapelusz, okulary, a swojemu psu: smycz i kaganiec;
ZAKŁADAMY: psu: obrożę i kaganiec, sobie: krawat, kolczyki, zegarek, plecak,okulary;
UBIERAMY tylko KOGOŚ: synka, córkę, misia w wełniany sweterek. UBIERAMY też SIĘ w coś lub jakoś.
Przychodzi Masakra do lekarza…
W nowym spocie z kampanii „Ojczysty – dodaj do ulubionych” do doktora Miłosłowa Ojczystego przychodzi pacjentka Masakra („siedem liter, trzy sylaby, inaczej: „rzeź, „pogrom”, „jatka”), która uskarża się, że jako słowo jest nadużywana. By ulżyć jej cierpieniom, doktor Miłosłów opowiada o rodzajach polnych kwiatów rosnących w Pieninach. Potwierdza to pojawiający się na końcu wykrzyknik, który zachęca odbiorców do zastosowania innych określeń na zjawiska, które ich poruszają. Bohaterem kolejnego spotu, który trafi do emisji już niebawem, będzie słowo „ogarnąć”.
Inicjały
Inicjały to pierwsze litery imienia i nazwiska. Po każdej z liter stawia się kropkę i nie rozdziela się ich wewnętrzną spacją. Polecam Wam uchwałę ortograficzną RADY JĘZYKA POLSKIEGO W SPRAWIE PISOWNI INICJAŁÓW.
Wiosenne porządki
Najczęstsze błędy Polaków!
Język polski nie należy do najprostszych ani w mowie, ani w piśmie.
Dziś podpowiadam, jakich słów należy unikać, aby mówić poprawnie.
Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich
23 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich – doroczne święto organizowane przez UNESCO w celu promocji czytelnictwa, edytorstwa i ochrony własności intelektualnej za pomocą praw autorskich. Dzień ten po raz pierwszy obchodzono w 1995 roku.
Jaka jest Wasza najważniejsza książka dzieciństwa?
Najpiękniejsza książka mojego dzieciństwa to ………………..
Trochę ortografii
Przypominam, że w piątek uczniowie klasy V i VI piszą dyktando.
Umieszczam Wam obiecane, usystematyzowane reguły.
Zasady używania liter ę i ą oraz połączeń em, en, om, on
Litery ę i ą pojawiają się jedynie w wyrazach rodzimych, a tylko wyjątkowo w przyswojonych, np. brąz. Nie zawsze oddają one współczesną wymowę. Tak jest tylko w sytuacji, gdy występują przed literami oznaczającymi spółgłoski szczelinowe: s, z, sz, ż, ś, ź, ch, f, w, a w przypadku litery ą na końcu wyrazu. Przed pozostałymi literami piszemy ę i ą dla zachowania tradycji i spójności różnych form wyrazowych. Połączenia em, en i om, on spotykamy w wyrazach obcych i polskich.
Literę ę i ą piszemy:
| • |
w rodzimych wyrazach przed literami: s, z, ż, ś, ź, w oraz dwuznakami sz, ch, np. mięsień, więzień, mężczyzna, gęś, więź, węch, węszyć, pąs, wiązać, wąż, gałąź itp. |
Literę ą piszemy:
| • |
w narzędniku (kim, czym) l. poj. rzeczowników, przymiotników, liczebników i zaimków rodzaju żeńskiego i męskiego zakończonych na -a, np. literą, ósmą, ładną; |
|
• |
w bierniku (kogo, co) l. poj. przymiotników, zaimków, liczebników oraz rzeczownika pani, np. czarną, szóstą, tamtą, panią; |
|
• |
w 3. os. l. mn. czasowników w czasie teraźniejszym, np. rysują, liczą, pracują, malują. |
Połączenia em, en, om, on piszemy:
| • |
w wyrazach zapożyczonych przed literami: p, b, t, d, c, k, g, a także przed połączeniami ci, dzi, np. tempo, lont, potencjał, intendent, w hondzie, na koncie; |
|
• |
w wyrazach rodzimych (dawno przyswojonych) przed przedrostkami -ka, -ko, np. ósemka, słonko, pasemko, panienka; |
|
• |
w celowniku (komu, czemu) l. mn. wszystkich rzeczowników, np. rysunkom, poetom, napisom, obrazom. |
Przedstawione powyżej reguły zapisu są zgodne z wymową ogólnopolską. Kolejne zasady związane są z możliwą wymową ogólnopolską.
Literę ę piszemy:
| • |
na końcu rzeczowników rodzaju nijakiego, które w l. mn. mają zakończenia -ęta, -ona, np. kurczę, ramię; |
|
• |
na końcu czasowników w 1. os. l. poj. w czasie teraźniejszym, np. rysuję, słyszę, pracuję; |
|
• |
na końcu form zaimkowych: mię, cię, się. (Na końcu wyrazów można wymawiać niewyraźne ę albo e.) |
Połączenia em, en, om, on piszemy:
| • |
przed literami: f, w, s, z i dwuznakami: sz, ch, np. konferencja, benzyna, sens, konwalia. (Wymowa tych wyrazów może być zgodna z zapisem lub z głoskami ę i ą, np. bęzyna, sęs.) |
Poniższe reguły są niezgodnie z ogólnopolską wymową. Norma ogólnopolska to wymowa tego, co zapisuje się literami ą i ę jako em, om, en, on, eń, oń, e, o, np. rombać, prond a przed l i ł jako o, np. zaczoł. (W tym przypadku zapis nie opiera się na wymowie, a na historycznej budowie i związkach między formami wyrazowymi.) Literę ę i ą piszemy przed literami: p, b, t, d, c, ć, k, g, l, ł oraz dwuznakami i połączeniami: dz, dź, ci, np. pęk, prąd, rąbać, kąt, błąd, zdjąć, zaczął, wzięli, popłynęli, pieniądz. W zakończeniach współczesnych imiesłowów przysłówkowych, np. chcąc, pisząc, robiąc oraz imiesłowów przymiotnikowych czynnych zawsze piszemy literę ą, np. rysujący, pracujący, uczący. (W wyrazach tych wymawiamy połączenia onc, oncy.).
Źródło: www. wiking.edu
Przestrzegaj tych zasad na sprawdzianie
Drodzy szóstoklasiści, to już jutro zmierzycie się ze sprawdzianem.
Wierzę w Was, bo wiem, że jesteście znakomicie przygotowani.
Trzymam za Was kciuki;)
Podaję jeszcze kilka zasad, o których na sprawdzianie trzeba pamiętać.
.
